Amantes amentes
Ecce Romantici et Juliae historia – ambiguuus amor.
Hoc mane, ut ad domum tuam petivi, ut quotidie, et inter rosas dissimulavi, harum odorem sensi et perfectum unguentum tuum memoravi. Deinde avem caeruleum ut caelum albisque maculis purioribus quam nix adspexi et tibi putare debui, amata mea, cyaneis oculis et immaculatis stolis tuis. Mihi magis obes quam aqua solitudine.
De situ meo, pulcherrimum spectaculum in solario tuo habui et exitum tuum exspectavi. Tandem te cantare audivi, sed eodem tempore, avis vocem suam augere incepit. Ego existimo cantilenam tuam pulchriorem et jucundorem quam avis eam esse. Misere, mox consististi et tristis factus sum; fugi ut te scriberem amatoriam epistulam.
Vale, parva regina mea,
Romanticus, cor tuus
Epistula numerus CDXXXVI
Caro Romantico,
Delecta et mota sum; iterum. Rogo vero te desistere mihi mittere amatorias epistulas! Scio me pulcherrimam esse; quod etiam saepissime per CDXXXVI epistulas certe; a te ceterisque amatoribus meis. Praeterea, statuere posse velim num conjugem legam. Sed eo tempore, nemo me satisfacit. Prima optio mea non es ; quisquiliae melior quam te sentunt et asini anus pulchrior quam tuus est. Ac si non desistes me observare, custos meus te interfeciet.
Gratias,
Julia
Post scriptum : Te odi